........

ბოლო ერთი კვირა იქნება... მოუსვენრობას განვიცდი...
რაღაც რომ გინდა და არ იცი რა...
ეს მოუსვენრობა ხასიათში გადამივიდა...
რაღაც მოწყენილობაში...
ცუდათ ყოფნაში...
მოსაბეზრებელია
ყოველი დღე
ერთნაირი....
იღვიძებ იმით რომ არ იცი რა გააკეთო და უკვე ადგომაც გეზარება ლოგინიდან...

არა დეპრესიაში არ ვარ...
უბრალოდ რაღაცის ძიებაში ვარ...
არა და კარგად ვგრძნობ ასე თავს :) 

რა უნდა გინდოდეს უფრო მეტი ?
საყვარელი ადამიანების გარემოცვაში როდესაც ხარ...
როცა უყვარხარ...
როცა ზრუნავენ შენზე...
როცა შენი დანახვაც კი ძალიან ახარებთ...

ეს ბოლო პერიოდია სულ სახლში ვარ...
რა უნდა მოხდეს რომ გარეთ გავიდე...
ან დედაჩემმა ძალით უნდა გამიტანოს ოჯახიდან..
ან ჩემმა ძმამ მაგინოს წამოეთრიეო...
ან ვინმე დაქალმა... (რომელიც არც ისე ბევრი ღა მყავს.. სულ 1 შემომრჩა )

ეს ბოლო პერიოდია ისეთ ხალხს ვნახულობ... 
მეც რომ მიკვირს....

აი მაგალითად გუშინ...
დელისზე ვიყავი ჩემს მეგობართან (შეიძლება ასე ერქვას) რომელიც წელიწადზე მეტი ნანახი არ მყავდა...
გუშინ დამირეკა "თაკ როგორ ხარო? ვაFშე გახსოვარო... "
ნუ ცხასია მახსოვდა, მივყევით მოვყევით საუბარს და გავიგე ფეხი მოუტეხია.. მეც თანაგრძნობამ შემაწუხა და მოვინახულე...
2 საათის მერე ისევ სახლში...

გუშინ წინ.. ხო კვირას...
ვიყავი სანზონაში... ისე ცუდათ ვიყავი ჩემმა ძმამ მარტო არ გამიშვა სახლიდან და წამომყვა...
მიხვდა რომ წინააღმდეგობას აზრი არ ექნებოდა და გამომყვა...
მიუხედავად იმისა რომ არ უნდოდა იმ გარემოში გაჩითვა...
იმ ხალხის ნახვა...
დ.ა.შ.
მაგრამ რას იზავდა .. ძმაა... :)

მთელი დღე კომპს ან არ ვრთავ.. ან ჩართულია და მე არ ვარ იქ...კ
ვუყურებ ტვ-ს 
მძინავს...
ვკითხულობ...
დავბოდიალობ ნეტში...

ნეტში ამ ბოლო დროს ყოფნა მარტო ერთი ადამიანისთვის მიხარია...
ვიცი რომ გიო უეჭველი მომწერს...
"უსათუთესად" მომიკითხავს...
მაგრამ ვგრძნობ რომ ისიც ჩემსავით ცუდათ არის...

მე მყოფნის ძალა და ვუტყდები მას რომ მართლა ცუდათ ვარ...
მოუსვენრად..
რაღაც ახლის ძიებაშიც კი არა...
უბრალოდ ცუდათ...

ესმის ჩემი...
ვგრძნობ რომ ისიც მასეა...
ამ ბოლო დროს ჩვენი ხასიათი ძალიან ემთხვევა ერთმანეთს...
ნუ იმას თუ გავითვალისწინებთ რომ ერთი ზოდიაქოს ნიშნის ქვეშ ვართ და მარტო ეს დამთხვევა.. რავიცი რავიცი....

გიო - ერთად ერთი ადამიანი ვისთანაც ეს ბოლო პერიოდია კარგად ვარ, უზომოდ ბევრს ვსაუბრობთ... 
მეც მის გარდა სხვას აღარავის ვესაუბრები...

ასე მგონია ჩემი აღარ ესმით...
მიუხედავად იმისა რომ მეუბნებიან "თაა გახსოვდეს რომ შენს გვერდით ვართ"

მადლობელი ვარ...
მართლა მართლა.... 

მაგრამ ყველა სხვანაირი გახდა...
ყველს თავისი საფიქრალი და პრობლემები აქვს...
ზოგს სიყვარულში არ უმართლებს...
ზოგს გაუმართლა და შეყვარებულთან ნაჩხუბარია...
ზოგს დასვენაბა უნდა და შვებულება არ ეხება...
ზოგს გონია რომ მე დავიკიდე....
ზოგს რა და ზოგს რა...


ან იქნებ ჩემი ბრალია?
მე დავიკიდე ყველა...


ისე პირველ რიგში მაინც სხვაში ვეძებთ პრობლემებს და მიზეზებს..
როცა რომ ჯერ ჩვენს თავში უნდა მოვძებნოთ....

ალბათ პრობლემაც ჩემშია :|:|

რა ვქნა... 
არ შემიძლია...
ყველა ჩემმა უახლოესმა ადამიანმა იცის ჩემი ხასიათი...
როცა ცუდათ ვარ არავინ მჭირდება გარშემო, არა და პირიქით ხდება ხო ? :D
მაგრამ მაინც უკვირთ...
თუ ცუდათ ხარ გვითხარი და ზედმეტი ბლა ბლა ბლა....

მე მასე ვარ.. მირჩევნია ჩემთვის ვიყო...
მარტო..
მარტომ ვიტირო...
მარტომ ვიბოდიალო...
მარტომ დავლიო კაფეში ყავა...
მარტომ...
მარტომ გადავლახო ყველა ის პრობლემა რაც მაწუხებს...
მარტომ დავძლიო უხასიათობა...


ზოგჯერ მიკვირს ჩემი თავის...
რატომ?
ან ამდენი საიდან შემიძლია..
ან რა ძალა...
ან რა ნებისყოფა....

მაღიზიანებს კითხვა " რა გჭირს? რატომ ხარ ცუდათ? დეპრესიაში ხარ? "
ხომ შეიძლება ერთ დღეს მეც მოვიწყინოდა ცუდ ხასიათზე ვიყო...
ტირილი მინდა და ვტირი...
მარტო მინდა ყოფნა და მარტო ვარ...
სიტყვებით ვერც გადმოვცემ ...
გული მაქვს დამძიმებული...


ბევრს ვბოდიალობ....
უბრალოდ მინდოდა დამეწერა....
ჩემთვის... 

ვიფიქრე როცას მომეშვება თქო... 
მაგრამ...
არა...

:(