იციჰ...

იციჰ...

ზოგჯერ მენატრები..

ზოგჯერ შენი დანახვაც არ მინდა...

ზოგჯერ შენი მხოლოდ ერთი ჩახუტება მინდა..

შენთან ერთად ბოდიალი.. როგორც ხოლმეჰ რომ დავდიოდით..

რამდენ სისულელეზე ვლაპარაკობდით...
რამდენ სისულელეზე გვიოცნებია...
ლოლ
ეხლა მეცინება, რა შტერი ვიყავი, პატარა სულელუკა.. 
მაგრამ შენ ხო ეგ გიყვარდა ჩემში...

გახსოვს წვიმაში დაჭერობანას რომ ვთამაშობდით?
მერეჰ გაწუწულები და მთლიანად გალუმპულები ერთმნეთს ვეხუტებოდით ...
აჰმ... ზოგჯერ ისე ისე მომენატრები რომ შენს სურნელს ვგრძნობ...
ასე მგონია ჩემს გვერდით ხარ სულ სულ სულ...

ვიციჰ.. ზოგჯერ თავს ვიტყუებ...
თავს ვიტყუებდი რომ ვიძახდი "ჩვენ მხოლოდ მეგობრები ვართ"...
ნამდვილად, მეგობრებზე მეტი ვიყავით...

ერთი მთლიანობა...

1+1 ჩვენთვის ყოველთვის 1 უდრიდა... 

რა მოჰდა მერეჰ? 
მე შენ გეკითხები...
მე არ მაქვს პასუხი... ალბათ არც შენ... 
იქნებ ასეც იყო საჭირო? 
იმდენად ახლოს და ერთმანეთისთვის ვიყავით შექმნილები რომ ზოგჯერ, ჩვენი ერთად ყოფნაც კი მაშინებდა....
მეშინოდა იმ უზომოდ დიდი ბედნიერების... 
მეშინოდა უზომო სიყვარულით არ დაგვეკარგა ერთმანეთიჰ...

მეშინოდა იმის რაც მოხდაჰ...

მოხდაჰ ის რომ დღეს ერთმანეთს აღარ ვეკუთვნით...
შენ სხასთან ხარ..
მეც შენ აღარ გეკუთვნიჰ...
ალბათ ეგრე იყო საჭირო...

ან იქნებ მე გამოვდექი სუსტი ჩვენს ურთიერთობაში?

ან იქნებ შენ?

არ გვინდაჰ დადანაშაულება ერთმანეთის.. უბრალოდ ჩვენ ერთად ვიყავით კარგად... ვიყავით და ვსოჰ...


იყო... 
იყო...

იციჰ, ყოველთვის მახსენდება ის დრო, წუთები, საათები, დღეები...
იცი..
ზოგჯერ მენატრება...

ზოგჯერ...

მხოლოდ და მხოლოდ ზოგჯერ...

ზოგჯერ მენატრები...